Gul gulga egilib sokin bog‘ aro,
«Meni!» - deb shivirlab aytdi ohista.
Yel nafasi tegib gulbargga bir on
Birlashdilar go‘yo manguga.
Istaklari tushday shoista, lek barin
Oxirigacha anglamoqqa yo‘q imkon.
Nasib etmas axir ularga visol
Bu yorug‘ dunyoda balki hech qachon.
Quyosh – porlamoq uchun,
Havo – chaqnamoq uchun,
Lablar – sevgi tortig‘i,
Yurak ham firoq uchun.. (2x)
Barchasini bo‘laklab,
Qoldirgum bir palak.
Bu dunyoda baxt yo‘q
Sening sevgingdan bo‘lak.
